IΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΩΡΛ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ 1995-2002

Δραστηριότητες της Ελληνικής Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου κατά τα έτη:

1997 - 2002, προεδρεύοντος του Καθ. Ι. Πετμεζάκη και Γεν. Γραμματέα Dr. med. B. Παυλιδέλη

Ιστορική αναδρομή της Ελληνικής Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου για τα 70 χρόνια πορείας της

Η ομιλία, όπως παρουσιάστηκε στο Επετειακό Σεμινάριο από τον Επίκουρο Καθηγητή Ωτορινολαρυγγολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ευστράτιο Βαρλετζίδη.

Το Λαϊκό νοσοκομείο Αθηνών
Το Λαϊκό νοσοκομείο Αθηνών

Η Ωτορινολαρυγγολογία στην Ελλάδα είναι μία από τις παλαιότερες ειδικότητες. Στην αρχή ήταν συγκεχυμένη και αποτελούσε τμήμα άλλων ειδικοτήτων όπως οφθαλμολογίας, νευρολογίας, χειρουργικής, για να καταλήξει στην οριστική μορφή της στη δεκαετία του 1929-39. Τούτο φαίνεται από δημοσιεύσεις ιατρών σε ιατρικά περιοδικά της εποχής εκείνης, οι οποίοι παράλληλα με την ειδικότητά τους ασκούσαν και την Ωτορινολαρυγγολογία. Tο μεν κλινικό μέρος της ειδικότητας καλυπτόταν συνήθως από παθολόγους και παιδίατρους, το δε χειρουργικό από γενικούς χειρουργούς. Είναι π.χ. γνωστό ότι ο γενικός χειρουργός Μ. Γερουλάνος εκτελούσε μαστοειδεκτομές. Ακόμη, αναφέρουμε ενδεικτικά διάφορες δημοσιεύσεις σε θέματα Ωτορινολαρυγγολογίας από μη ειδικούς Ωτορινολαρυγγολόγους σε περιοδικά της εποχής εκείνης, όπως π.χ. «Θήλωμα λάρυγγος» Π. Σπετσιώτης Ιατρική Εταιρεία 1927, «Παρατηρήσεις επί περιπτώσεων μαστοειδίτιδος» Ε. Καββαδά Ιατρική Εταιρεία 1927, «Αφυλακτική ευαισθητοποίηση, άσθμα, σπασμωδική ρινίτις» Δ. Τσίρος (Ωτορινολαρυγγολόγος) Ιατρική Πρόοδος 1928 κλπ.

Ο Επίκ. Καθηγητής ΩΡΛ Πανεπιστημίου Αθηνών Ε. Βαρλετζίδης, Διευθυντής ΩΡΛ Κλινικής Νοσοκ. ΛΑΪΚΟ Αθηνών, με συνεργάτες του (1985)

Ο Επίκ. Καθηγητής ΩΡΛ Πανεπιστημίου Αθηνών Ε. Βαρλετζίδης, Διευθυντής ΩΡΛ Κλινικής Νοσοκ. "ΛΑΪΚΟ" Αθηνών, με συνεργάτες του (1985)

 

Η Ωτορινολαρυγγολογία αρχίζει να συγκεκριμενοποιείται ως ειδικότητα από το 1929, όπου με το υπ' αριθμ. 4337/29 Νομοθετικό Διάταγμα, ασκείται όπως όλες οι ειδικότητες κατά δήλωση. Ως ειδικότητα όμως θεσπίζεται επίσημα το 1938 με το υπ' αριθμ. 1461/38 Διάταγμα.

Η πρώτη Ωτορινολαρυγγολογική Εταιρεία ιδρύεται στην Αθήνα, δυνάμει της υπ' αριθμ. 81/1929 αποφάσεως του Πρωτοδικείου Αθηνών και φέρει τον τίτλο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΩΤΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ». Σε κάποια χρονική περίοδο, την οποία δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε επακριβώς λόγω ελλείψεως στοιχείων, η οποία όμως θα πρέπει να εντοπίζεται γύρω στο 1945, η Εταιρεία άλλαξε όνομα και μετονομάσθηκε σε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΚΗ, ΒΡΟΓΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΦΩΝΙΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ». Τον τίτλο αυτό διατήρησε μέχρι το 1971, οπότε μετά από τροποποίηση του καταστατικού της με την υπ' αριθμ. 249/72 πράξη του Πρωτοδικείου Αθηνών, μετονομάσθηκε σε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ». Το 1997 με νέα τροποποίηση του καταστατικού της και με την υπ' αριθμ. 2926/97 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η Εταιρεία μετονομάζεται σε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ», ονομασία την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα.

Ποια ήταν τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας, δεν γνωρίζουμε ακριβώς. Θα πρέπει όμως να ήταν οι επιστήμονες εκείνοι που θεμελίωσαν τότε την ειδικότητα και έκτοτε έμειναν φωτεινοί φάροι στην ιστορία της. Το ενδιαφέρον τους για την Ωτορινολαρυγγολογία και το επιστημονικό τους έργο φαίνεται από δημοσιεύσεις των σε διάφορα ιατρικά περιοδικά της εποχής εκείνης, όπως Ιατρική Εταιρεία 1927, Ιατρική Πρόοδος 1932, Αρχεία Ιατρικών Εταιρειών 1942, Ελληνική Ιατρική 1946, Ακαδημαϊκή Ιατρική 1948, αφού τότε δεν υπήρχε ειδικό έντυπο στο χώρο της Ωτορινολαρυγγολογίας.

Ι. Χρυσικός, Καθ. ΩΡΛ Πανεπ. Αθηνών (1930 - 1969)

Θ. Δημητριάδης, Καθ. ΩΡΛ Πανεπ. Αθηνών (1930-1960)

 

Οι Συνάδελφοί μας αυτοί ήταν άριστα καταρτισμένοι, με σπουδές σχεδόν όλοι τους στο εξωτερικό. Αντιμετώπιζαν με επιτυχία σε στοιχειωδώς οργανωμένες κλινικές, όχι μόνο τα τρέχοντα περιστατικά, αλλά και τις επικίνδυνες και βέβαια όχι σπάνια θανατηφόρες επιπλοκές. Επιπλοκές, που ήταν δυνατόν να συμβούν σε κάθε οξεία αμυγδαλίτιδα, οξεία ωτίτιδα, λαρυγγίτιδα κλπ. Οι γιατροί αυτοί έχουν γίνει σύμβολα και θρύλος στις συνειδήσεις των μανάδων και πατεράδων μας, μέσα στην αγωνία και την προσπάθειά τους να προστατέψουν την εύθραυστη υγεία των παιδιών τους. Ήταν γιατροί που τα ονόματά τους διατηρούνται ακόμη και σήμερα στη μνήμη πολλών, επειδή ήταν πολύ κοντά και στους γονείς και στα παιδιά, σε μια εποχή που είχε γίνει συνείδηση ότι τα ταλαιπωρημένα λαιμά των παιδιών αποτελούσαν φονική απειλή γι' αυτά, αφού όλοι οι τότε γιατροί είχαν ήδη ταυτίσει την καρδιοπάθεια με την αμυγδαλίτιδα και το ρευματικό πυρετό, πράγμα που καταδίκαζε πολλά παιδιά σε θάνατο. Τα ονόματά τους τα αναφέρουμε με σεβασμό, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες κάποιων από αυτούς. Ονόματα όπως Θ. Δημητριάδης, Ι. Χρυσικός, Ν. Κώνστας, Κ. Γόντικας, Ν. Γεωργόπουλος, Γ. Ξανθάκος, Δ. Τσίρος, Γ. Καναγκίνης, Δ. Συλλαϊδόπουλος και άλλοι, τους οποίους πιθανόν να έχω παραλείψει. Προς αυτούς τους μπροστάρηδες της Ωτορινολαρυγγολογίας, όπου αρκετοί από αυτούς υπήρξαν δάσκαλοι σε πολλούς από εμάς, η ελάχιστη τιμή που μπορούμε να τους αποδώσουμε, είναι να τους θυμόμαστε και να τους μνημονεύουμε και όπως λέει ο Σιμωνίδης «αντί θρήνων η ανάμνηση αρμόζει».

Π. Πανταζόπουλος, Καθηγητής ΩΡΛ Πανεπ. Αθηνών (1969 - 1986)

Γ. Αδαμόπουλος, ο σημερινός Καθ. ΩΡΛ Πανεπ. Αθηνών (1986)

 

Τη δεκαετία 1930-40, η οποία είναι περίοδος πριν της ανακάλυψης της αντιβίωσης, η Ωτορινολαρυγγολογία βρισκόταν σε μεγάλη άνθηση. Παρά ταύτα, την περίοδο αυτή δεν διαπιστώνεται η ύπαρξη συγκεκριμένων στοιχείων, τα οποία να φανερώνουν ευρεία επιστημονική δραστηριότητα της Ωτορινολαρυγγολογικής Εταιρείας, όπως π.χ. συνεδριάσεις, σεμινάρια, διαλέξεις, δημοσιεύσεις σε εξειδικευμένα περιοδικά κτλ. Στα χρόνια που ακολούθησαν, που αφορούν περίοδο πολέμου, κατοχής και στη συνέχεια εμφυλίου πολέμου, προείχε το στοιχείο της επιβίωσης. Όπως είναι λογικό, αυτό επεσκίαζε κάθε άλλης δραστηριότητας και είχε σαν αποτέλεσμα να παρατηρείται σχεδόν πλήρης εξαφάνιση της όποιας επιστημονικής εκδήλωσης της Εταιρείας.

Με την εμφάνιση των αντιβιοτικών κατά την μεταπολεμική περίοδο, παρά τη σωτήρια επίδρασή τους στην αντιμετώπιση των διαφόρων λοιμώξεων, οι οποίες ήταν η μάστιγα της εποχής εκείνης, δεν παρουσιάζεται και πάλι ανάλογη αύξηση της επιστημονικής δραστηριότητας της Εταιρείας, όπως άλλωστε θα αναμενόταν. Τα αντιβιοτικά μετέβαλαν την κλινική εικόνα των διαφόρων παθήσεων, άλλαξαν την πορεία και την εξέλιξή τους, και συνετέλεσαν στην υποχρεωτική αναπροσαρμογή της θεραπευτικής αντιμετώπισης των διαφόρων παθήσεων. Επείγοντα και ενδιαφέροντα περιστατικά, τα οποία σε άλλες εποχές θα αποτελούσαν αντικείμενο δημοσιεύσεων και ανακοινώσεων, εξαφανίσθηκαν από τις μεγάλες κλινικές και αυτό είχε κατά τη γνώμη μου, επίσης δυσμενή επίπτωση στη δραστηριότητα της Εταιρείας μας.

Στην Αθήνα, στο χώρο της Ωτορινολαρυγγολογίας, λειτουργούσαν δύο Πανεπιστημιακές Κλινικές. Η Α΄ ΩΡΛ Πανεπιστημιακή Κλινική, υπό τον τότε καθηγητή Ι. Χρυσικό, εδραζόταν στο Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών και λειτουργεί από το 1930 μέχρι σήμερα, με διαφορετική φυσικά σύνθεση.

Η Β΄ ΩΡΛ Πανεπιστημιακή Κλινική, υπό την διεύθυνση του καθηγητή Θ. Δημητριάδη, εδραζόταν στο Νοσοκομείο "Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός". Η δεύτερη αυτή κλινική, μετά το θάνατο του Διευθυντή της, καθηγητή Θ. Δημητριάδη το 1960, έπαψε να λειτουργεί σαν Πανεπιστημιακή Κλινική, λειτουργεί όμως έκτοτε μέχρι σήμερα σαν κρατική ΩΡΛ Κλινική του νοσοκομείου αυτού.

N. Kώνστας, Υφηγ. ΩΡΛ Πανεπ. Αθηνών (1968)

N. Γεωργόπουλος, Υφηγ. ΩΡΛ Πανεπ. Αθηνών, Διευθυντής ΩΡΛ Κλινικής Γεν. Κρατικού Νοσοκ. Αθηνών (1899 - 1958)

 

Στα τέλη της δεκαετίας του '50 παρατηρείται μία αξιοσημείωτη αναζωπύρωση της δραστηριότητας της Εταιρείας. Αυτό οφείλεται στην ανακάλυψη και εφαρμογή στην ειδικότητα προχωρημένων χειρουργικών τεχνικών και αξιόλογων νέων μηχανημάτων. Λαμπερά παραδείγματα είναι η ανακάλυψη του ωτοχειρουργικού μικροσκοπίου, η εκτέλεση ωτοχειρουργικών επεμβάσεων όπως αναβολεκτομές και τυμπανοπλαστικές, η εφαρμογή γενικής αναισθησίας στην εκτέλεση πιο ριζικών εγχειρήσεων στον τράχηλο και η χρησιμοποίηση μυοδερματικών κρημνών. Επίσης η ανακάλυψη νέων μηχανημάτων για την ακοολογία και μετέπειτα για την νευροωτολογία, όπως ηλεκτρονυσταγμογράφων, τυμπανογράφων, προκλητών δυναμικών κλπ., η χρησιμοποίηση της αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας στην Ωτορινολαρυγγολογία, η εκπαίδευση του κωφάλαλου και βαρήκοου παιδιού και η εφαρμογή μεθόδων για την κατά το δυνατόν βελτίωση της ακοής του, αποτέλεσαν θεματολογία και πεδίο δράσεως της Εταιρείας.

Από την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται στα διάφορα νοσοκομεία και ανακοινώνονται, πλήθος από επιστημονικές εργασίες γύρω από τις νέες ανακαλύψεις και τις εφαρμογές τους και δημοσιεύονται για πρώτη φορά στο ειδικό περιοδικό με την επωνυμία «Πρακτικά της Ελληνικής Ωτορινολαρυγγολογικής Βρογχολογικής και Φωνιατρικής Εταιρείας», το οποίο εκδιδόταν από τη Φαρμακευτική Εταιρεία ΒΕΦΕ.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας εκλεγόταν με αρχαιρεσίες κάθε δύο χρόνια και αποτελείτο από τον Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γενικό Γραμματέα, Ειδικό Γραμματέα, Ταμία και δύο Μέλη, επταμελής σύνθεση, η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα. Σε κάποια χρονική περίοδο είχε καθιερωθεί, πρόεδρος του εκάστοτε Διοικητικού Συμβουλίου να αναλαμβάνει ο μεγαλύτερος στην ηλικία Ωτορινολαρυγγολόγος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου.

Κ. Γόντικας, Διευθυντής ΩΡΛ Κλινικής Νοσοκ. " Eυαγγελισμός" Αθηνών (1887 - 1958)

Γ. Δουβλαρης, Διευθυντής ΩΡΛ Κλινικής Νοσοκ. " Eυαγγελισμός" Αθηνών (1904 - 1987)

 

Μέχρι το 1960, πρόεδροι της Εταιρείας διετέλεσαν οι δύο καθηγητές Θ. Δημητριάδης και Ι. Χρυσικός καθώς και οι Γ. Καναγκίνης, Δ. Συλλαϊδόπουλος, Ν. Κώνστας, Δ. Τσιμέας, Ν. Γεωργόπουλος, Δ. Τσίρος, Κ. Γόντικας, Γ. Κοένκας, Γ. Ξανθάκος, Δ. Ιωάννοβιτς και άλλοι. Το 1960 ανέλαβε πρόεδρος της εταιρείας ο καθηγητής Ι. Χρυσικός, ο οποίος παρέμεινε μέχρι το 1966. Από το 1966 μέχρι το 1970 εκλέγονται πρόεδροι της Εταιρείας οι Γ. Δούβλαρης, Σ. Κοτσαρίδας, Λ. Καραϊτίδης και Α. Κόγιας. Το 1969 αποχωρεί από την ΩΡΛ Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών ο καθηγητής Ι. Χρυσικός και τακτικός καθηγητής της έδρας εκλέγεται ο Π. Πανταζόπουλος, ο οποίος κατόπιν ομοφώνου αποφάσεως των μελών της ΩΡΛ Εταιρείας ανέλαβε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της, όπου παρέμεινε μέχρι το 1978. Από το 1978 μέχρι σήμερα, έχουν εκλεγεί πρόεδροι της Εταιρείας κατόπιν αρχαιρεσιών, διαδοχικά οι Γ. Χατζηθεοδώρου, Γ.Αδαμόπουλος, Γ. Δοκιανάκης, Γ. Παπάζογλου, Γ. Χριστόπουλος, Δ. Κανδηλώρος και Ι. Πετμεζάκης.

Το 1960 γίνεται το 1ο Ελληνογιουγκοσλαβικό Συνέδριο με πρωτοβουλία του καθηγητή της Θεσσαλονίκης Γ. Γιαννούλη. Έκτοτε το συνέδριο αυτό επραγματοποιείτο κάθε δύο χρόνια εναλλάξ στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία με συμμετοχή πολλών μελών της Εταιρείας μας.

Το 1964 συνεδριάζει στην Αθήνα το Διεθνές Κολέγιο Ωτορινολαρυγγολογίας με συμμετοχή εκ μέρους της Ελλάδας των καθηγητών Θ. Δημητριάδη, Ι. Χρυσικού, Ν. Κώνστα και Γ. Γιαννούλη.

Το 1969 γίνεται η πρώτη στρογγύλη τράπεζα από κοινού με την Ελληνική Αναισθησιολογική Εταιρεία επί θεμάτων που αφορούν τις δύο ειδικότητες, με συντονιστή τον τότε υφηγητή Α. Κόγια.

Γ. Ξανθάκος, Διαπρεπής ΩΡΛ, Ελεύθερος Επαγγελματίας, Ιδρυτικό Μέλος της Εταιρείας μας (1897 - 1994)

Σ. Γεωργιάκος, Διευθυντής ΩΡΛ Κλινικής Νοσοκ. Νίκαιας με συνεργάτες του (1980)

 

Κατά την προεδρία του καθηγητή Π. Πανταζόπουλου πραγματοποιείται ένα πραγματικά πλουσιότατο επιστημονικό έργο με πολλαπλές εκδηλώσεις. Την περίοδο αυτή ο καθηγητής της Ωτορινολαρυγγολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρόεδρος της Ωτορινολαρυγγολογικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδας Λ. Μανωλίδης, εισηγείται την ίδρυση Πανελληνίου Ωτορινολαρυγγολογικής Εταιρείας. Με τη σύμφωνη γνώμη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Π. Πανταζόπουλου, ιδρύεται το 1975 η «Πανελλήνια Εταιρεία Ωτορινολαρυγγολογίας», με σκοπό την πληρέστερη επιστημονική ενημέρωση και ανταλλαγή γνώσεων και απόψεων μεταξύ όλων των Ελλήνων Ωτορινολαρυγγολόγων. Από την Πανελλήνια Εταιρεία οργανώνονται συνέδρια, τα οποία πραγματοποιούνται κάθε δύο χρόνια, αρχικά εναλλάξ στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αργότερα όμως, μετά την ίδρυση και άλλων Ελληνικών ΩΡΛ Εταιρειών, τα συνέδρια πραγματοποιούνται και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.

Οι συνεδριάσεις της Εταιρείας ελάμβαναν χώρα σε μηνιαία τακτά χρονικά διαστήματα, στο κεντρικό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1969 αλλάζει ο τόπος των επιστημονικών συνεδριάσεων της Εταιρείας, οι οποίες έκτοτε γίνονται, αντί του κεντρικού αμφιθεάτρου του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο αμφιθέατρο του Ν.Ι.Μ.Τ.Σ., στη συνέχεια στο αμφιθέατρο του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών και τελικά στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου "Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός", όπου εξακολουθούν να γίνονται μέχρι σήμερα.

Το 1978 η Εταιρεία μας γίνεται μέλος της UΕΜS με εκπρόσωπο της Ελλάδος τον καθηγητή Ωτορινολαρυγγολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Ε. Χεληδόνη, ο οποίος παραμένει μέχρι το 1988. Εκπρόσωποι της Ελλάδας στην UEMS διετέλεσαν οι καθηγητές Γ. Γεωργόπουλος, Κ. Τριαρίδης, Γ. Αδαμόπουλος, Ι. Πετμεζάκης. Σήμερα η Ελλάδα εκπροσωπείται από τον καθηγητή Ωτορινολαρυγγολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών Π. Γκούμα και το μέλος της Εταιρείας μας Σ. Δάβρη, ελεύθερο επαγγελματία.

Ο Καθηγητής ΩΡΛ Ι. Χρυσικός, με συνεργάτες του

 

Από το 1982 εκδίδεται από την Εταιρεία ανά τρίμηνο, επιστημονικό περιοδικό με τίτλο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑ», το οποίο το 1997 μετονομάζεται σε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ» και εκδίδεται μέχρι σήμερα.

Το 1986 αποχωρεί από την ΩΡΛ κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών ο καθηγητής Π. Πανταζόπουλος και στη θέση του εκλέγεται ο σημερινός καθηγητής Γ. Αδαμόπουλος.

Η Εταιρεία έχει πολλαπλασιάσει τις δραστηριότητές της, με συμμετοχή στις μηνιαίες συνεδριάσεις της περισσοτέρων συναδέλφων, με προσθήκη στρογγύλων τραπεζών, με αύξηση του αριθμού των συνεδρίων και ημερίδων στον Ελλαδικό χώρο, με συμμετοχή ξένων διαπρεπών Ωτορινολαρυγγολόγων στα συνέδριά της, με συμμετοχή των μελών της σε διεθνή συνέδρια και γενικά με δραστηριότητες οι οποίες την κάνουν να ευρίσκεται σε επίπεδο εφάμιλλο των αλλοδαπών Ωτορινολαρυγγολογικών Εταιρειών.

Διευθυντές ΩΡΛ Κλινικών των νοσοκομείων Αθηνών / Πειραιώς, από της ιδρύσεως της Εταιρείας (1929) μέχρι το 1986 διετέλεσαν - ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ: Ι. Χρυσικός, Π. Πανταζόπουλος - ΔΗΜΟΤΙΚΟ: Δ. Τσίρος, Λ. Καραϊτίδης, Γ. Μπίμπας - ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ: Θ. Δημητριάδης, Π. Νασούφης, Γ. Δοκιανάκης - ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ: Κ. Γόντικας, Γ. Δούβλαρης, Γ. Χατζηθεοδώρου - ΛΑΪΚΟ ΑΘΗΝΩΝ: Α. Γεωργακόπουλος, Ε. Βαρλετζίδης - ΓΕΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ: Ν. Γεωργόπουλος, Α. Παπαθανασόπουλος, Ι. Περδίκης, Α. Κόγιας - Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.: Σ. Κοτσαρίδας, Ε. Βαρλετζίδης, Γ. Παπαχρήστου - ΤΖΑΝΕΙΟ: Δ. Βουγιούκας, Λ. Παπαγγέλου, Γ. Καστέλης, Μ. Μαραγκάκης - ΓΕΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: Δ. Συλλαϊδόπουλος, Σ. Γεωργιάκος - ΑΓΙΑ ΟΛΓΑ: Θ. Ταυρίδης, Α. Μαυροειδής, Ε. Λιάπης, Γ. Γιαννάτος, Ι. Καντιάνης - ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: Δ. Λυρατζάκης, Γ. Καστέλης, Ε. Λιάπης - ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ / ΑΚΟΟΛΟΓΙΚΟ: Ι. Πετμεζάκης - ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ: Γ. Τσιμέας, Α. Τρυγλιανός, Ν. Παπαμιχάλης.

Ο Καθηγητής ΩΡΛ Θ. Δημητριάδης, με συνεργάτες του (1955)

 

Η περίοδος στην οποία αναφερθήκαμε δηλαδή μεταξύ 1960-80, νομίζω ότι υπήρξε η πιο χαρούμενη, η πιο αποδοτική και η πιο αποτελεσματική για την Ελληνική Ωτορινολαρυγγολογία. Άρρωστοι βυθισμένοι χρόνια στον κόσμο της σιωπής με καμιά ελπίδα βελτίωσης, αποκτούν την πολύτιμη αίσθηση της ακοής. Αυτιά που χρόνια πυορροούσαν από χρόνια ωτίτιδα απαλλάσσονται από την απειλή μιας λανθάνουσας και μερικές φορές επικίνδυνης επιπλοκής. Οι εγχειρήσεις στο λάρυγγα και τράχηλο βελτίωσαν όχι μόνο το ποσοστό επιβίωσης, αλλά προσέφεραν και ποιότητα ζωής με την τροποποίηση των άλλοτε ακρωτηριαστικών εγχειρήσεων. Η μάνα του κωφάλαλου ή βαρήκοου παιδιού παίρνει αισιόδοξα μηνύματα, αφού της δίνουν βάσιμες ελπίδες οι εφαρμοζόμενες μέθοδοι, τόσο στην εκπαίδευση της ομιλίας, όσο και στην ενδεχόμενη βελτίωση της ακοής του παιδιού της χειρουργικά.

Οι γιατροί της γενιάς αυτής έκαναν συνειδητά το καθήκον τους. Στάθηκαν κοντά στον άρρωστο, δίνοντάς του τη χαρά της αποκατάστασης της υγείας του και τη συμπαράστασή τους στις αχάριστες ώρες της απογοήτευσής του. Με τις εξειδικευμένες εγχειρήσεις στον τομέα της ωτοχειρουργικής βοηθούσαν τον βαρήκοο ασθενή να απαλλαγεί από την μετρίου ή μεγαλύτερου βαθμού αναπηρία του. Συμμετείχαν τις περισσότερες φορές, πέρα από κάθε ιδιοτέλεια και προσωπικό συμφέρον στη χαρά του άρρωστου, δίνοντάς του πίσω, με τη βοήθεια του Θεού, με την πρόοδο της επιστήμης και με τη δική τους συμβολή, ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά, την ακοή, το οποίο για πολλά χρόνια είχε στερηθεί.

Οι Καθηγητές ΩΡΛ Ι. Χρυσικός και Π. Πανταζόπουλος σε διεθνές συνέδριο

 

Μετά το 1985 αρχίζει νέα περίοδος για την ειδικότητα της Ωτορινολαρυγγολογίας. Τα κοχλιακά εμφυτεύματα άρχισαν να εφαρμόζονται και στην Ελλάδα από μέλη της Εταιρείας μας σε μερικά νοσοκομεία της Αθήνας. Οι ενδοσκοπήσεις, οι ακτίνες Laser, οι εμφυτεύσεις ηλεκτρομαγνητικών μικροακουστικών Soundtec, οι εγχειρήσεις στο θυρεοειδή, οι εγχειρήσεις των ακουστικών νευρινωμάτων, οι πλαστικές εγχειρήσεις προσώπου και άλλα, αποτελούν πολύτιμο πεδίο δράσης και εξέλιξης για τους νεότερους Ωτορινολαρυγγολόγους. Νέοι συνάδελφοι, λαμπρά στελέχη σήμερα της Εταιρείας μας, δίνουν την περίοδο αυτή το παρόν και προάγουν τους παραπάνω χώρους στα πλαίσια της Ωτορινολαρυγγολογίας. Πολλά από τα επιτεύγματα που αναφέρθηκαν έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται στα περισσότερα νοσοκομεία από ικανά στελέχη της Εταιρείας μας, που πλαισιώνουν τις διάφορες Ωτορινολαρυγγολογικές κλινικές. Οι νέοι συνάδελφοι που αποτελούν σήμερα το μέλλον της ειδικότητας, αποδεικνύονται στην πλειονότητά τους ικανοί και επιδέξιοι επιστήμονες. Τους παρέχεται η δυνατότητα, με τη γνώση των ξένων γλωσσών που ως επί το πλείστον κατέχουν, ευκολότερης και καλύτερης εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης σε κέντρα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Έχουν τη δυνατότητα ανετότερης προσέγγισης των δασκάλων τους στο χώρο που εκπαιδεύονται και με τη μόρφωσή τους και την επιστημονική τους κατάρτιση συμβάλλουν ουσιαστικά μαζί με τους συνεργάτες της εκάστοτε κλινικής, στην επιστημονική δραστηριότητα της Εταιρείας.

Οι τότε Υφηγητές ΩΡΛ Α. Κόγιας, Ν. Νομικός και Β. Αλκαλάης (1966)

 

Στο ενεργητικό της Ελληνικής Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας Κεφαλής και Τραχήλου θα πρέπει να προστεθεί και η ίδρυση από αξιόλογα μέλη της, συγγενών με την ειδικότητα Εταιρειών όπως:

1) Ελληνική Ακοολογική Νευροωτολογική Εταιρεία (1991)

2) Ελληνική Εταιρεία Ωτορινολαρυγγολογικής Αλλεργιολογίας και Ανοσολογίας (1992)

3) Ελληνική Ρινολογική Εταιρεία (1996)

4) Ελληνική Εταιρεία Πλαστικής Χειρουργικής Προσώπου (1999)

με ιδρυτές και μέχρι σήμερα προέδρους αντίστοιχα, τους Γ. Γαβαλά, Δ. Γκέλη, Ι. Χρυσαϊτη και Β. Παυλιδέλη.

Ο Dr. med. B. Παυλιδέλης, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Bochum, Δυτ. Γερμανίας, Εξειδικευμένος στη Ρινοπλαστική, Ωτοπλαστική και Πλαστική Χειρουργική Προσώπου, Ιδρυτής και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής Προσώπου (1999)

 

Το Μάρτιο του 1999 πραγματοποιείται εκδήλωση με τίτλο «Η Ωτορινολαρυγγολογία στο Κατώφλι του 2000». Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στην αίθουσα συνεδριάσεων της Παλαιάς Βουλής των Ελλήνων, προς τιμήν οκτώ διαπρεπών Γερμανών καθηγητών από διάφορα Πανεπιστήμια της Γερμανίας. Οι καθηγητές αυτοί, ανέπτυξαν επιστημονικά θέματα σχετικά με την ειδικότητα, ο καθένας στον τομέα εξειδίκευσής του. Στο τέλος της συνεδριάσεως παρασημοφορήθηκαν από τον Πρόεδρο της Εταιρείας Ι. Πετμεζάκη και ανακηρύχθηκαν Επίτιμοι Εταίροι της Ελληνικής Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου, για την έμπρακτη συνεισφορά τους στην εκπαίδευση Ελλήνων Ωτορινολαρυγγολόγων στη Γερμανία, καθώς και για την ενεργό και λίαν εποικοδομητική συμμετοχή τους σε Ελληνικά συνέδρια. Οι παρασημοφορηθέντες καθηγητές είναι οι Wolfgang Arnold, Wolfgang Draf, Bernd Freigang, Jan Helms, Henning Hildmann, Wolf J. Mann, Eberhard Stennert, και Hagen Weidauer.

Από την Επιστημονική Εκδήλωση "Ωτορινολαρυγγολογία στο Κατώφλι του 2000" η οποία διοργανώθηκε στην Παλαιά Βουλή προς τιμήν των ΩΡΛ Γερμανών Καθηγητών, τίμησε με την παρουσία του ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ. Χριστόδουλος.

 

Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ. Χριστόδουλος, τίμησε με την παρουσία του τους διοργανωτές της εκδήλωσης κ. Ιάκωβος Πετμεζάκη, Πρόεδρο, και κ. Βασ. Παυλιδέλη, Γραμματέα.Παλαιά Βουλή Αθηνών, 1999

 

Αγαπητές και Αγαπητοί Συνάδελφοι,

σήμερα η Ελληνική Εταιρεία Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου γιορτάζει τα 70 χρόνια από την ίδρυσή της. Στην πολυετή αυτή πορεία της παρουσίασε διάφορες διακυμάνσεις, οι οποίες ήταν ανάλογες με τις συνθήκες της εκάστοτε εποχής που διήνυε χρονολογικά. Ανάδειξε αξιόλογα στελέχη, επίλεκτους επιστήμονες και ακαδημαϊκούς δασκάλους, ικανούς και ευσυνείδητους αγωνιστές στον επαγγελματικό στίβο. Όλοι αυτοί συνετέλεσαν στο να ανεβάσουν το επιστημονικό επίπεδο της Εταιρείας μας ώστε αυτή να αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο τόσο στην Ελληνική, όσο και στη διεθνή ΩΡΛ επιστημονική κοινότητα. Το ότι η Εταιρεία διατηρήθηκε μέχρι σήμερα, οφείλεται στην επίμονη προσπάθεια εκλεκτών συναδέλφων, οι οποίοι παρά την φθίνουσα πορεία των επιστημονικών εκδηλώσεων και την συχνά μειωμένη συμμετοχή των μελών της σ' αυτές, για μια περίοδο που διήρκεσε αρκετά χρόνια, στήριξαν την Εταιρεία με την προσωπική συμμετοχή τους τόσο σε επιστημονικό επίπεδο όσο και οικονομικά. Αναφέρεται στα πρακτικά των ετών, όπου γίνονται εμφανή τα στοιχεία αυτά ότι το ταμείο της Εταιρείας είχε πάντοτε παθητικό υπόλοιπο, το οποίο καλυπτόταν από τον εκάστοτε Ταμία. Παρά ταύτα, η Εταιρεία κρατήθηκε στα πόδια της και σήμερα ανθεί επιστημονικά και οικονομικά και μαζί της όλοι εμείς που συμμεριζόμαστε τις προόδους και τα επιτεύγματά της.

Ο Γ. Χατζηθεοδώρου, Διευθυντής ΩΡΛ Κλινικής Νοσοκ. "Ευαγγελισμός" Αθηνών, με συνεργάτες του (1978).

 

Εύχομαι οι διάφορες μικρότητες, οι οποίες κατά καιρούς υπήρξαν μεταξύ των μελών, που άλλωστε είναι ατυχώς αναπόφευκτες, να αποτελέσουν παράδειγμα προς αποφυγήν και η Ελληνική Εταιρεία Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου να συνεχίσει με νέο πνεύμα την επιτυχή πορεία της.

Ο Ε. Λιάπης, Διευθυντής ΩΡΛ Κλινικής Νοσοκ. Παίδων "Aγ. Σοφία" Αθηνών, με συνεργάτες του (1980)

 

Το παρελθόν της Εταιρείας υπήρξε λαμπρό, το μέλλον της προοιωνίζεται λαμπρότερο. Στους νέους συναδέλφους οι οποίοι θα παραλάβουν από εδώ και πέρα τη σκυτάλη, ανήκει ο μεγάλος ρόλος, να σταθούν όχι μόνο αντάξιοι των παλαιοτέρων, αλλά και πολύ καλύτεροι από αυτούς, ώστε το αρχαίο ρητό «άμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες» να ακουσθεί ακόμη μια φορά.

Ε. ΒΑΡΛΕΤΖΙΔΗΣ

 
TOP